اسباب با ارزش

خرید و فروش وسایل و اسباب با ارزش شما مانند فرش یا کلکسیون های خانگی یا هرچیزی که قدمت دارد و منحصر به فرد هست را تیم نیکان ساپورت میتواند با کارشناسی و فروش به اهل فن و کسانی که واقعا خواهان وسیله مورد نظر هستند ،برای شما به فروش برساند برای مثال ما موضوعی را پیرامون فرش های قدیمی برای شما ارایه خواهیم داد 

 تمام فرش‌های قدیمی بهتر از فرش‌های جدید نیستند، اما یک فرش مرغوب قدیمی همواره با ارزش تر از فرشی است که تازه از روی دار پایین آورده شده است. دلیل این ارزشمند بودن کمیاب بودن و قدیمی‌تر بودن است. فرشی که بیش از صد سال در شرایط مطلوب نگهداری شده، اگر کیفیت بالایی داشته باشد، دارایی باارزشی محسوب می‌شود. فرش‌های عتیقه و نیمه عتیقه به فرش‌هایی قدیمی با قدمت 50 سال تا بیش از صد سال گفته می‌شود. بعضی فرش‌های آنتیک آثار بسیار نفیسی هستند که شایسته‌ی نگهداری در موزه‌ها هستند، حال آن که تعدادی از فرش‌های قدیمی‌تر پوسیده‌اند و در وضعیت مناسبی قرار ندارند. اگر قصد خرید فرش آنتیک دارید، حتماً از مشورت فردی بهره بگیرید که بتواند فرش عتیقه و نیمه عتیقه را از هم تشخیص دهد و تفاوت‌های جزئی مربوط به کیفیت‌های فرش‌های یک رده را متوجه شود

اکثر فرش‌های کلکسیونی یا فرش‌هایی که ارزش سرمایه‌گذاری را دارند، بیش از 30 سال از عمرشان می‌گذرد. بنابراین فرش‌های آنتیکی که بیش از 80 سال قدمت دارند، مطمئناً باارزش‌ هستند. البته به جز عمر فرش، شیوه‌ی تولید و بافت آن نیز بر افزایش بهای مستمر فرش اثر می‌گذارد. فرش‌ دستباف آنتیک ایرانی که ساختار ظریفی دارد و به خوبی نگهداری شده است، اثری هنری است که ارزش آن هر سال بالاتر می‌رود. اگر فرش با مواد مرغوب، در نهایت ظرافت به دست قالیبافان ماهر و از روی نقشه‌ای زیبا با ترکیب رنگی  چشم‌نواز بافته شده باشد، حتی طرفداران فرش‌های مدرن نیز متوجه ارزش چنین فرش آنتیکی برای سرمایه‌گذاری خواهند شد. هنگام خرید یک قالی آنتیک نیاز به یک کارشناس خبره و قابل اعتماد فرش دارید. کیفیت و قیمت بالای فرش قدیمی ایجاب می‌کند که از فروشنده‌ای مطلع و باتجربه خرید کنید

پازیریک قدیمی‌ترین فرش دستباف جهان است که باستان‌شناسی روسی آن را به سال 1328 هجری شمسی (1949 میلادی) در مقبره یخی یکی از پادشاهان سکایی در سیبری یافت. فرش پازیریک گواه آن است که حتی در دیرباز، در سده‌ی پنجم قبل از میلاد مسیح نیز هنر فرشبافی در حد اعتلا و ظرافت خود بوده است. فرش اردبیل  نمونه دیگری از فرش‌های آنتیک است که نمی‌توان بر آن قیمت گذاشت. فرش اردبیل که در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می‌شود، به صورت جفتی بافته شده بود، اما جفت دیگر برای ترمیم بخش‌های آسیب دیده و حفظ مواد، رنگزاها و بافت اصلی به کار برده شد. تاکنون هزاران فرش به تقلید از فرش اردبیل بافته شده است، اما هیچ کدام از نظر زیبایی به پای فرش اصلی نمی‌رسد. قیمت‌گذاری بر روی این شاهکار مانند قیمت تعیین کردن برای تابلوی مونالیزا است.

ضعیت فرش‌های آنتیک متغیر است، بعضی فرش‌ها را بهتر است روی دیوار آویزان کرد تا رفت و آمدهای مکرر آسیبی به آن نزند، حال آن که بعضی فرش‌ها در چند ناحیه پوسیده شده‌اند و می‌توان سال‌ها بر روی آن راه رفت. واژه آنتیک به طور کلی به آثاری اطلاق می‌شود که حداقل 80 سال از عمرشان بگذرد. فرش قدیمی در حال حاضر فرشی است که از سال 1304 به قبل بافته شده باشد. فرش‌های پس از این تاریخ و متعلق به دهه 1330 نیمه عتیقه محسوب می‌شود. اما فرشی که سی تا پنجاه سال قبل بافته شده است، فرش قدیمی به شمار می‌آید. اما برای عتیقه دانستن یک فرش، فقط به عمر آن توجه نمی‌شود، بلکه باید ویژگی‌های مربوط به کیفیت طرح، تکنیک بافت و مواد به کار برده شده، همه در کنار هم در نظر گرفته شود و شیوه‌ی تعریف اصالت فرهنگی در فرش نیز مدنظر قرار داده شود. فرش قدیمی از نظر قیمت، اثری است که بهای آن هر سال افزایش می‌یابد، چرا که فرش‌های آنتیک، بافته شده در سال 1304 به قبل، کالاهایی محدود هستند که تعداد آنها رو به کاهش است و دیگر تولید نمی‌شوند. در واقعیت نیز سال‌های 1304 و آن حدود، نقطه‌ی ‌عطفی در هنر فرشبافی به شمار می‌رود. رنگزاهای طبیعی گیاهی از این زمان به بعد با رنگ‌های مصنوعی جایگزین شد، این رنگ‌های مصنوعی حتی اگر ثابت هم باشد، به هیچ وجه عمق، پختگی و ظرافت رنگ‌های طبیعی گذشته را ندارند. به علاوه تبدیل پشم به خامه نیز از این زمان به بعد به جای دست با دستگاه انجام شد و نخ‌ریسی دستی جای خود را به نخ‌ریسی ماشینی دارد. این ابداعات تاثیر قابل توجهی بر ظاهر فرش گذاشت. رنگزاهای طبیعی غنا و پختگی بیشتری داشتند و تغییرات جزئی سایه رنگ به سطح فرش عمق می‌بخشید. بافت نامنظم خامه‌ی نخ‌ریسی شده با دست نیز اثر هنری و جلوه‌ی بیشتری به فرش می‌داد که قابل مقایسه با نخ‌های تولید ماشینی نیست. فرش قدیمی به دلیل استفاده از رنگزاهای طبیعی و خامه‌ی ریسیده شده با دست، سطح درخشان و جانداری دارد که تغییرات جزئی رنگ به آن عمق می‌دهد، حال آن که فرش‌های متعلق به دوره‌های جدیدتر سطح یکنواخت و تک رنگی دارند که به هیچ وجه درخشندگی فرش‌های عتیقه را ندارد. از این گذشته طرح و نقشه‌ی فرش‌های جدید نیز متفاوت است.

بعید است در بین تمام اثاثیه‌ی خانه تکه‌ای را پیدا کنید که به اندازه‌ی یک فرش آنتیک رنگارنگ با نقش و نگارهای چشمگیر بر زیبایی چیدمان خانه اثر بگذارد. اما یک نکته خریداران فرش قدیمی را مردد می‌کند، آیا می‌توان روی یک فرش آنتیک کمیاب با قیمتی گزاف راه رفت؟ خبر خوش این است که این فرش‌های آنتیک دوام بالایی دارد و رفت و آمد مکرر را تاب می‌آورد، کافی است که به خوبی از فرش خود مراقبت کنید. اما توجه داشته باشید که بسیاری از شیوه‌های معمول خانه‌داری، مانند استفاده از محلول‌های پاک کننده، آسیبی جدی به فرش آنتیک و باارزش‌تان می‌زند. اما نگران نباشید، چون در ادامه می‌توانید با روش‌های مراقبت از فرش قدیمی آشنا شوید. با ما همراه باشید تا با رعایت توصیه‌های ساده و روزمره زیر بتوانید، تا چند نسل این سرمایه ارزشمند را حفظ کنید.

تشخیص دادن فرش باکیفیت اصیل به سال‌ها تمرین و تجربه نیاز دارد، بااین حال هنگامی که فرشی چشمتان را گرفت، می‌توانید با پرسیدن چند سوال تخصصی به نتیجه مناسبی برسید. رنگزاهای به کار برده شده برای رنگ کردن پشم، مرغوبیت پشم و  تعداد گره ها در واحد سطح سه عامل مهمی هستند که بر کیفیت فرش اثر می‌گذارند. در نهایت اگر می‌خواهید از عتیقه بودن فرش مطمئن شوید، بهترین کار این است که با کارشناس فرش مشورت کنید، چون فقط چشمان یک کارشناس خبره فرش می‌تواند کیفیت یک قالی عتیقه نفیس را تشخیص دهد

خانه می‌تواند محیطی ناامن برای فرش عتیقه‌تان باشد، خطراتی که ممکن است تا به حال به آنها دقت نکرده باشید. بعضی از این تهدیدها، مانند حیوانات خانگی کاملاً مشخص‌اند، اما بعضی، مانند تابش شدید نور آفتاب یا قرار گرفتن زیر وسایل سنگین، ممکن است از نظرتان دور مانده باشد. یکی از مهم‌ترین نکات برای مراقبت از فرش، این است که چشم تیزبینی برای دیدن بیدها داشته باشید. اگر بید روی فرش دید یا فکر کردید که فرش‌تان را بید زده است، فرش را به متخصص نشان دهید. بیدزدگی خطر مهلکی برای فرش است و بیدها باید در اولین فرصت نابود شود، تا آسیب‌دیدگی فرش به حداقل برسد. نکته حیاتی برای مراقبت از فرش این است که فرش را از رطوبت دور نگه دارید. اگر فرش مرطوب شد، وسیله‌ای زیر ناحیه خیس بگذارید تا بالاتر قرار بگیرد و خشک شود. پس از آن که فرش کاملاً خشک شد، آن را دوباره صاف کنید.

نفتالین یا چوب درخت سدر را فراموش نکنید. به علاوه کارشناسان توصیه می‌کنند که فرش را داخل پوشش پنبه‌ای تنفس‌پذیر بپیچید و از پلاستیک استفاده نکنید. فرش را تقریباً هر دو ماه یکبار هوا بدهید و از خشک بودن و مرطوب نشدن انبار مطمئن شوید.

خودتان برای ترمیم پارگی، سوراخ و لبه‌های ساییده اقدام نکنید. اگر فرش‌تان آسیب دیده است از یک فرش‌فروش مطمئن و معتبر درباره قابل ترمیم بودن فرش‌تان راهنمایی بخواهید. اگر کارشناس فرش را قابل تعمیر بداند، از او بخواهید که یک رفوگر ماهر را برای نجات دادن فرش به شما معرفی کند. البته برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که رفوی فرش هزینه بالایی دارد و بهتر است ابتدا تمام جوانب را به خوبی بررسی کنید. اگر فرش پوسیده یا سوراخ شده است، رفوگر ماهر می‌تواند ناحیه آسیب دیده را دوباره ببافد. شیرازه‌دوزی نیز چاره‌ی ازهم‌گسستگی کناره‌ها و لبه‌های فرش است. درهر حال هیچ آسیبی غیرقابل ترمیم نیست.

برای دیدن نوشته هایی که دنبال آن هستید تایپ کنید.